Różni wykonawcy – Album Rodzinny

Opis

Album Rodzinny jako dzieło estradowe ma swoją niezwykłą historię. Zanim stał się wysokoartystycznym popisem założycieli Lubelskiej Federacji Bardów był najpierw poematem autorstwa Michała Bronisława Jagiełły. Poematem opublikowanym jeszcze w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia, w podziemnym piśmie Puls. Rzecz opowiada losy zwykłych ludzi z okolic Wilna, których zaskoczyła wojna. Ten los to: uchodźstwo, czystka etniczna, i zorganizowane przesiedlenia z państwa do państwa. Autor zastosował perspektywę rejestrowaną w oczach czteroletniej dziewczynki i nawet czcionka (a la kaligraficzna) oddawała naiwność tej dziecięcej narracji. Podkreślono przez to kontrastem tragedię będącą udziałem bohaterów.

Następnie Marek Andrzejewski, Igor Jaszczuk i Jan Kondrak z LFB skomponowali do poematu muzykę. Z takiej materii i dzięki tym ludziom, powstało przedstawienie Teatru Grupa Chwilowa, zainspirowane i wyreżyserowane przez Krzysztofa Borowca. Legendarnego twórcę teatralnego(zdobywcę First French w Edynburgu). Rzecz grana jako spektakl teatralny (od roku 1997 aż do śmierci reżysera w roku 2014) miało incydentalną realizację koncertową na Famie w Świnoujściu, w roku 2002, pod kierownictwem muzycznym Zbigniewa Łapińskiego. Realizację na tyle skuteczną, że niemal połowę koncertu retransmitowała TVP. Na gruncie piosenki literackiej status przeboju zyskała sobie też jedna pieśń z tego przedstawienia( pieśń o cukrach i ciastach), opublikowana przez LFB na płycie pt. Tygiel

Nieco wcześniej dyrektor Teatru Polskiego Radia, Janusz Kukuła, zaproponował zarejestrowanie u siebie w teatrze „ścieżki dźwiękowej” spektaklu. Motywem była ochrona zjawiska przed zapomnieniem. Któregoś dnia roku pańskiego 1997 tej rejestracji dokonano. Gitarę maestrycznie obsługiwał aranżer, sam Vidas Svagżdys. Kręgiem stanęli śpiewacy: Marek Andrzejewski, Igor Jaszczuk i Jan Kondrak i tak powstał zapis archiwalny. Dziś tematyka poematu nabiera intensywności znaczenia. Wykonanie z TPR jest na tyle uniwersalne brzmieniowo, że wciąż nadaje się do powszechnego odbioru. Nawet bardziej teraz niż kiedyś. A dzieło samo w sobie jest czymś absolutnie niezwykłym i nie mającym godnego odniesienia na polskim rynku muzycznym.